27 april
27 April 2016 | Spanje, Itero del Castillo
27 april
Een mooie albergue was vannacht mijn verblijf. Nieuw, schoon modern. Tot nu de beste. De gezamenlijke maaltijd genoten we van paella. Ik wist niet beter dan dat paella ongeveer synoniem was aan vis. Dat is een misvatting gebleken. De maaltijd werd even geopend met een dankwoord van een gelovige man uit Kansas, hij vroeg vooraf of we dat goedvonden. Aan tafel gesproken met Tanja, medisch specialist in buurt van Mainz. Ze had een time-out genomen om de camino te benutten om haar weg in het leven terug te vinden. Relatie was naar de knoppen, onherstelbaar zei ze. Nou ja heel verhaal. Een ander verhaal komt van een stel uit Australië, hij Australiër, zij oorspronkelijk Zweedse. Zij hadden in Australië hun hele hebben en houden van de hand gedaan en waren op zoek naar het ware voor hun verdere bestaan. Ook voor hun was de camino het middel om antwoord te vinden op - lijkt me - behoorlijk existentiële vragen. Komt vaker voor op deze route. Velen hopen dat de camino een middel is voor oplossing van vraagstukken. Er lopen er ook genoeg rond die al voor de zoveelste keer de camino lopen. Of ze hebben nog steeds geen antwoord of de camino is inmiddels een doel op zich geworden. Mooi dat het bestaat met deze historie en de faam dat ene Jacobus die hier een paar eeuwen geleden ook was, de helpende hand kan bieden.
Vannacht was ook weer uniek. Zes man op een zaal, en snurken!! De een nog beter dan de ander. Ik kreeg het beeld van een hanenkraaiwedstrijd. Ik had er niet echt veel last van, oordoppen, maar een andere slaper kwam midden inde nacht aan de man die boven mij snurkte, een potentiële kampioen!!, te schudden en te zeggen: stop that fucking snorring. Vroeg op, na 20 km was de albergue nog niet open, dus maar doorgelopen.het werden er 32. Mooi open landschap op een plateau, ook weer met enkelen lopen praten, interessant soms, maar ook veel van hetzelfde, het nieuwe is er voor mij af zo lijkt me.
Het laatste stuk met een klim 12 % over 1km.
De eerste dag moest ik me zo ongeveer aan mijn stokken omhoog hijsen, nu loop ik dat redelijk gemakkelijk. Gek ik loop als tierelier, dalen daarentegen begint een echt probleem te worden, erg veel last van mijn knie. Ik loop bijna voetje voor voetje naar beneden. Dat gaat nog wat worden. Ik heb het beeld voor ogen van zwager P. Toen we samen enige jaren geleden uit de Abruzzen naar beneden kwamen, zei hij : dit was opa's laatste kunstje, vanwege zijn knieën. Ik moet dus uitkijken, wandelen is me voorlopig te lief om dit te gaan forceren. Tja heb ik ook een blessure ik ben niet de enige. Steeds meer blaren, bloederig stukgelopen blaren, getapete voeten. Het is ondanks veel andere aspecten voor velen afzien, een lijdensweg. Velen, ik ook trouwens, lopen soms het laatste stuk op hun wenkbrauwen, daar zie je nooit een blaar.
Een mooie albergue was vannacht mijn verblijf. Nieuw, schoon modern. Tot nu de beste. De gezamenlijke maaltijd genoten we van paella. Ik wist niet beter dan dat paella ongeveer synoniem was aan vis. Dat is een misvatting gebleken. De maaltijd werd even geopend met een dankwoord van een gelovige man uit Kansas, hij vroeg vooraf of we dat goedvonden. Aan tafel gesproken met Tanja, medisch specialist in buurt van Mainz. Ze had een time-out genomen om de camino te benutten om haar weg in het leven terug te vinden. Relatie was naar de knoppen, onherstelbaar zei ze. Nou ja heel verhaal. Een ander verhaal komt van een stel uit Australië, hij Australiër, zij oorspronkelijk Zweedse. Zij hadden in Australië hun hele hebben en houden van de hand gedaan en waren op zoek naar het ware voor hun verdere bestaan. Ook voor hun was de camino het middel om antwoord te vinden op - lijkt me - behoorlijk existentiële vragen. Komt vaker voor op deze route. Velen hopen dat de camino een middel is voor oplossing van vraagstukken. Er lopen er ook genoeg rond die al voor de zoveelste keer de camino lopen. Of ze hebben nog steeds geen antwoord of de camino is inmiddels een doel op zich geworden. Mooi dat het bestaat met deze historie en de faam dat ene Jacobus die hier een paar eeuwen geleden ook was, de helpende hand kan bieden.
Vannacht was ook weer uniek. Zes man op een zaal, en snurken!! De een nog beter dan de ander. Ik kreeg het beeld van een hanenkraaiwedstrijd. Ik had er niet echt veel last van, oordoppen, maar een andere slaper kwam midden inde nacht aan de man die boven mij snurkte, een potentiële kampioen!!, te schudden en te zeggen: stop that fucking snorring. Vroeg op, na 20 km was de albergue nog niet open, dus maar doorgelopen.het werden er 32. Mooi open landschap op een plateau, ook weer met enkelen lopen praten, interessant soms, maar ook veel van hetzelfde, het nieuwe is er voor mij af zo lijkt me.
Het laatste stuk met een klim 12 % over 1km.
De eerste dag moest ik me zo ongeveer aan mijn stokken omhoog hijsen, nu loop ik dat redelijk gemakkelijk. Gek ik loop als tierelier, dalen daarentegen begint een echt probleem te worden, erg veel last van mijn knie. Ik loop bijna voetje voor voetje naar beneden. Dat gaat nog wat worden. Ik heb het beeld voor ogen van zwager P. Toen we samen enige jaren geleden uit de Abruzzen naar beneden kwamen, zei hij : dit was opa's laatste kunstje, vanwege zijn knieën. Ik moet dus uitkijken, wandelen is me voorlopig te lief om dit te gaan forceren. Tja heb ik ook een blessure ik ben niet de enige. Steeds meer blaren, bloederig stukgelopen blaren, getapete voeten. Het is ondanks veel andere aspecten voor velen afzien, een lijdensweg. Velen, ik ook trouwens, lopen soms het laatste stuk op hun wenkbrauwen, daar zie je nooit een blaar.
-
27 April 2016 - 18:37
Aad Van Den Berg:
Wat mooi, wat herkenbaar! Ik kan bijna niet wachten tot 28 augustus om weer te mogen. -
27 April 2016 - 20:18
Jan Daamen:
Hoi Ad,
Lees met veel plezier je reisverslag. Gelukkig hoef je niet op de blaren te zitten.
Succes en sterkte met je pelgrimage. -
27 April 2016 - 20:59
Mariëtte Van Dorrestein:
Wat wandelen er toch veel mensen de Camino. Er worden daar veel meters gemaakt hoor.
Die knie herken ik wel met afdalen. In Zwitserland begon dit me ook op te breken. Heb daar zelfs knieband e.d. gekocht. Klimmen ging beter dan dalen. Toch mee uitkijken. Die blaren vallen ook niet mee, maar ja, dit is de prijs die je nu betaalt. Je bent aan het investeren moet je maar denken. Straks komt de beloning.
Veel wandelplezier (nou ja voor zover mogelijk)
-
27 April 2016 - 21:29
Lucy:
Oh jé blaren. Kusje erop!? Hoop dat t lopen blijft lukken anders neem je toch n rustdag.
-
28 April 2016 - 12:38
Ton Buurman,:
Jouw verhalen en interpretaties lijken steeds meer op de echte camino compostella.
Nu de "taak" om de voor jouw bruikbare delen er uit te halen.
Van daar uit weer nieuwe spanning opbouwen.
Veel succes. (shit blaren en knie) (prima de rest)
Groetjes Ton
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
