29 april
29 April 2016 | Nederland, Hoensbroek
En nu ik toch zo redelijk consequent een dagboek heb bijgehouden en ik hier in Barcelona op mijn terugvlucht wacht, misschien wel aardig om het een en ander op een rijtje te zetten.
Waarom koos ik deze camino? De fysieke uitdaging, actief buiten : ik wilde een mooie lange inspannende wandeltocht maken. Ten opzichte van andere routes en caminoos biedt deze, voor mij, twee voordelen tw de infrastructuur van veel albergues, waardoor afstand makkelijk is aan te passen aan je conditie. En de vele deelnemers. Voor een beetje control, voor het geval er iets met me gebeurt.
Maar natuurlijk is het een route met cultuurhistorische en vanzelfsprekend de religieuze elementen die een aanzienlijke rol spelen. En het specifieke van een pelgrimstocht, het ultieme doel voor een bepaalde intentie het bereiken van, zeg maar, het heiligdom. De (alcoholische) gezelligheid 's middags en 's avonds zal voor de pelgrim alleen maar een bijkomstigheid zijn. Toch bestaat er een Spaans gezegde, dat iets zegt over het positieve effect van wijn op de camino - beleving.
Religie: Ik vind het boeiend als mensen ergens helemaal voor gaan. Dat doe ik zelf ik al niet zo snel, voor religie nog wat minder.
Cultuurhistorische elementen: interesseren me af en toe, maar mooie kerken, met mozaïek ramen, (omdat ze vroeger nog niet van die grote glasplaten konden maken, maar ze zijn wel vaak mooi) en kastelen, ruïnes en wat dies meer zij, dagen na elkaar het wordt me te veel. De laatste week al, ik stiefelde ze gewoon voorbij.
De omgeving? : Mooi maar niet bijzonder. Wordt ie in het resterende traject misschien mooier? De eerste dag van de camino wordt veelal beschreven als de mooiste. Als dat al de mooiste was, ik vond het een leuk, mooi groen dal, met een aardig uitzicht. Die onafzienbare vlaktes van de laatste dagen deden me meer, het geeft ruimte. Landschap dus geen sterk blijfmotief meer.
trektocht: verblijf in hutten (stapelbedden, gesnurk, etc.) leuk weer meegemaakt te hebben. sjouwen met rugzak, op den duur blind kunnen inpakken, je moet het meegemaakt hebben. Vroeg op, vroeg buiten, thuis bedenk je het niet, hier is het gewoon. Prima.
En de uitdaging? :Ik vond het zalig, in de openlucht echte fysieke inspanningen leveren en ik heb het weer gedaan. Ben zeker wel toegekomen aan wat ik wilde.
Wel, ik heb gezellige middagen en avonden beleefd. Mensen kijken, observeren ook een fijne hobby van mij. Ik had boeiende gesprekken met mensen met zo een diversiteit aan levenservaringen. Van een aantal herinner ik me nog beter de sfeer van rust, samen genieten dan de inhoud.
Maar de idee van lotsverbondenheid, camaraderie, het pelgrimskarakter van de tocht kwam niet over mij. Er zijn mensen die het het (ik veronderstel: goedaardige) caminovirus noemen; ik ben niet besmet geraakt.
Ik voelde me daar dus op de lange duur niet voldoende thuis. Nog twee weken of meer zou ik te zeer tegen mijn zin doen en zoiets hoef en wil ik niet (meer ;-) ).
Ps dit stukje ook gemaakt in het vliegtuig. ik ben al thuis
Waarom koos ik deze camino? De fysieke uitdaging, actief buiten : ik wilde een mooie lange inspannende wandeltocht maken. Ten opzichte van andere routes en caminoos biedt deze, voor mij, twee voordelen tw de infrastructuur van veel albergues, waardoor afstand makkelijk is aan te passen aan je conditie. En de vele deelnemers. Voor een beetje control, voor het geval er iets met me gebeurt.
Maar natuurlijk is het een route met cultuurhistorische en vanzelfsprekend de religieuze elementen die een aanzienlijke rol spelen. En het specifieke van een pelgrimstocht, het ultieme doel voor een bepaalde intentie het bereiken van, zeg maar, het heiligdom. De (alcoholische) gezelligheid 's middags en 's avonds zal voor de pelgrim alleen maar een bijkomstigheid zijn. Toch bestaat er een Spaans gezegde, dat iets zegt over het positieve effect van wijn op de camino - beleving.
Religie: Ik vind het boeiend als mensen ergens helemaal voor gaan. Dat doe ik zelf ik al niet zo snel, voor religie nog wat minder.
Cultuurhistorische elementen: interesseren me af en toe, maar mooie kerken, met mozaïek ramen, (omdat ze vroeger nog niet van die grote glasplaten konden maken, maar ze zijn wel vaak mooi) en kastelen, ruïnes en wat dies meer zij, dagen na elkaar het wordt me te veel. De laatste week al, ik stiefelde ze gewoon voorbij.
De omgeving? : Mooi maar niet bijzonder. Wordt ie in het resterende traject misschien mooier? De eerste dag van de camino wordt veelal beschreven als de mooiste. Als dat al de mooiste was, ik vond het een leuk, mooi groen dal, met een aardig uitzicht. Die onafzienbare vlaktes van de laatste dagen deden me meer, het geeft ruimte. Landschap dus geen sterk blijfmotief meer.
trektocht: verblijf in hutten (stapelbedden, gesnurk, etc.) leuk weer meegemaakt te hebben. sjouwen met rugzak, op den duur blind kunnen inpakken, je moet het meegemaakt hebben. Vroeg op, vroeg buiten, thuis bedenk je het niet, hier is het gewoon. Prima.
En de uitdaging? :Ik vond het zalig, in de openlucht echte fysieke inspanningen leveren en ik heb het weer gedaan. Ben zeker wel toegekomen aan wat ik wilde.
Wel, ik heb gezellige middagen en avonden beleefd. Mensen kijken, observeren ook een fijne hobby van mij. Ik had boeiende gesprekken met mensen met zo een diversiteit aan levenservaringen. Van een aantal herinner ik me nog beter de sfeer van rust, samen genieten dan de inhoud.
Maar de idee van lotsverbondenheid, camaraderie, het pelgrimskarakter van de tocht kwam niet over mij. Er zijn mensen die het het (ik veronderstel: goedaardige) caminovirus noemen; ik ben niet besmet geraakt.
Ik voelde me daar dus op de lange duur niet voldoende thuis. Nog twee weken of meer zou ik te zeer tegen mijn zin doen en zoiets hoef en wil ik niet (meer ;-) ).
Ps dit stukje ook gemaakt in het vliegtuig. ik ben al thuis
-
30 April 2016 - 11:39
Mariëtte Van Dorrestein:
Je hebt je ding gedaan. Je voelt je er goed bij, dan is het toch goed. Trouwens in Limburg hebben ze ook prachtige wandelroutes hoor. Kun je zo een dag lekker de hort op langs al die kapelletjes (en er staan er nogal wat!), net pelgrimsroutes.
Weer fijn in je eigen bed snurken. Lucy, moet jij je oordoppen weer in!
Welkom thuis in het zuiden, zou ik zeggen.
groetjes,
H&M
-
30 April 2016 - 17:29
José:
Hoi Ad. Lekker weer thuis. Geen alberqo's meer, maar je eigen bed op de Demhof! Lucy vindt het vast fijn dat je er weer bent. Ik begrijp je beweegreden om terug te keren. Geen dingen doen tegen je zin! Nu maar aan de slag voor de kleinkids? Welom thuis! -
01 Mei 2016 - 07:39
Jozef Bon:
Zoals het klokje thuis tikt........! Geniet maar weer van het mooie Limburg. Wordt vast een mooie zomer!
Groetjes uit Den Haag. -
01 Mei 2016 - 18:10
Sibylle Bitter:
Hé lieve zwager, ik moest even twee keer lezen, maar oh, oh, wat begrijp ik je goed en...vooral wat heb ik bewondering voor wat je hebt gedaan.
Je bent zo veel ervaring rijker en toch een geweldige prestatie geleverd. Voor jou zal het heel belangrijk zijn, dat je hart niet de spelbreker is geweest, maar gewoon een nuchtere beslissing.
Geniet weer van het thuisfront en omgeving en......misschien kan je ergens als columnist aan de slag, want ik heb enorm van je verslagen genoten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
