23 april
23 April 2016 | Spanje, Grañón
23 april
Het pelgrimsdiner, gisteravon, genoten in Najera. In een restaurantje, dat vol was maar met een vriendelijk handgebaar werd ik uitgenodigd aan tafel te komen bij Gerd uit Stuttgard. Hij was niet van het vrolijkste soort en getuigde van een gevoelige inborst. Zo kon hij het in Brazilië, ja ik verzin het niet, alles lijkt samen te komen met Brazilië, niet aanzien dat kleine kinderen aan terrasjes bedelden voor een restje cola in een glas. Hij trok dat niet, vertrok spoorslags naar zijn hotel en kwam daar niet uit, anders dan voor zijn werk. Van de ontwikkelingen in Europa en de financiële wereld ging voor hem ook geen opbeurende werking uit. Gelukkig was daar dan wel de camino. De manier waarop de mensen onderweg met elkaar omgingen gaf nog hoop. Sterker, hij had het goede idee de Europese leiders eerst maar eens de camino te laten lopen. Ook de drie Braziliaanse vrouwen die in die albergue in Puenta la Reine had ontmoet zaten een tafeltje verder. Zien ze mij dan gaan ze helemaal uit hun dak. Oh Geraldino, klinkt het dan herhaaldelijk. Ik heb van ons een foto laten maken. Een had wel erg veel geluk, het restaurantje was zo smal dat ze voor de foto bij mij op schoot moest! Zo te horen kon haar avond helemaal niet stuk,
Vannacht weer echt mijn oordoppen nodig gehad. Twee continuesnurkers. Volgens mij verbruiken die mensen 's nachts nog een boel energie. Terwijl de nacht ervoor er geen snurkers waren. Dat was de groep gezegenden. Het viel toen iedereen op. Even voor de duidelijkheid, ik behoor voor die mensen dus ook tot de niet-snurkers! Maar goed, vannacht was het weer raak. Met als gevolg dat ik laat wakker werd, ik hoor dan door die oordoppen het geluid niet van de vroege vogels, de mensen die vroeg willen vertrekken. Ik was later op pad dan ik van plan was. Toch was ik om half een in Dominico, of hoe het plaatsje ook heet. Ik heb er daarom maar een 6 km aangeplakt, waarmee ik uitkwam in Granon. Na bijna 30 km. Gedoucht en vanuit een cafeetje de regen en de natte pelgrims zien langskomen. Zij hadden het met weer minder getroffen dan ik.
Overigens toen ik op dat terrasje kwam, klonk het weer Geraldino, Geraldino. Tja.
Het pelgrimsdiner, gisteravon, genoten in Najera. In een restaurantje, dat vol was maar met een vriendelijk handgebaar werd ik uitgenodigd aan tafel te komen bij Gerd uit Stuttgard. Hij was niet van het vrolijkste soort en getuigde van een gevoelige inborst. Zo kon hij het in Brazilië, ja ik verzin het niet, alles lijkt samen te komen met Brazilië, niet aanzien dat kleine kinderen aan terrasjes bedelden voor een restje cola in een glas. Hij trok dat niet, vertrok spoorslags naar zijn hotel en kwam daar niet uit, anders dan voor zijn werk. Van de ontwikkelingen in Europa en de financiële wereld ging voor hem ook geen opbeurende werking uit. Gelukkig was daar dan wel de camino. De manier waarop de mensen onderweg met elkaar omgingen gaf nog hoop. Sterker, hij had het goede idee de Europese leiders eerst maar eens de camino te laten lopen. Ook de drie Braziliaanse vrouwen die in die albergue in Puenta la Reine had ontmoet zaten een tafeltje verder. Zien ze mij dan gaan ze helemaal uit hun dak. Oh Geraldino, klinkt het dan herhaaldelijk. Ik heb van ons een foto laten maken. Een had wel erg veel geluk, het restaurantje was zo smal dat ze voor de foto bij mij op schoot moest! Zo te horen kon haar avond helemaal niet stuk,
Vannacht weer echt mijn oordoppen nodig gehad. Twee continuesnurkers. Volgens mij verbruiken die mensen 's nachts nog een boel energie. Terwijl de nacht ervoor er geen snurkers waren. Dat was de groep gezegenden. Het viel toen iedereen op. Even voor de duidelijkheid, ik behoor voor die mensen dus ook tot de niet-snurkers! Maar goed, vannacht was het weer raak. Met als gevolg dat ik laat wakker werd, ik hoor dan door die oordoppen het geluid niet van de vroege vogels, de mensen die vroeg willen vertrekken. Ik was later op pad dan ik van plan was. Toch was ik om half een in Dominico, of hoe het plaatsje ook heet. Ik heb er daarom maar een 6 km aangeplakt, waarmee ik uitkwam in Granon. Na bijna 30 km. Gedoucht en vanuit een cafeetje de regen en de natte pelgrims zien langskomen. Zij hadden het met weer minder getroffen dan ik.
Overigens toen ik op dat terrasje kwam, klonk het weer Geraldino, Geraldino. Tja.
-
23 April 2016 - 19:18
Mariëtte Van Dorrestein:
Nou, Geraldino, je bent zo van slag van die vrouwen dat je 3 x hetzelfde mailtje stuurt!!!!
Ook dat maak je mee als je er in je eentje op uit trekt!!
Ach, een beetje spel hoort erbij. En je voelt je weer een beetje jong wellicht.
Heerlijk verhaal overigens.
Met hoeveel mensen slapen jullie in zo'n slaaplokaal? Bedje aan bedje? Oh heer, ik moet er niet aan denken dat iemand zich vergist en bij je in bed kruipt. Een of andere enge kerel.
Hebben jullie geen rustdag?
Wandel ze weer, oh Geraldino, oh Geraldino.
-
24 April 2016 - 00:23
José:
Ad, Geraldino, je bent populair. Vind je het zwaar of is het goed te doen. Veel stijgen en dalen?
Zo te lezen maak je genoeg mee. Af en toe op jezelf, is vast ook wel lekker. Veel wandellplezier! Groet van Ruud en José
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
