14 april

Mijn eerste chococroissant als ontbijt gescoord, voor de boemel naar Saint Jean pied de port (sjpp). Daar ingeschreven
Ik heb zeer veel moeite teksten hierheen te kopiëren. Ik stop voor nu. Later hersteld:
Mijn eerste chococroissant gescoord op het station in Bayonne.
In de trein bij vertrek in Bayonne 6 passagiers, waarvan 5 pelgrims en maar ook zijn ze allen man en op z’n minst ouder dan 50. Na aankomst in Saint-Jean-Pied-de-Port direct doorgelopen naar het bureau voor het verkrijgen van het pelgrimspaspoort (je stempelkaart, een volle kaart levert aan het eind bij Santiago recht op je compostella, de credencial de peregrino, hèt bewijs dat je de camino gelopen hebt).
Daarna nog door het historische deel van Sjpp gewandeld, koffie gedronken. Ik kende het dorp al van eerder bezoek, paar jaar geleden.
Begonnen aan de klim naar mijn eerste albergue. Een klim over een col die sinds de dag ervoor opengesteld was. Voordien nog afgesloten en moest je veel over de (ook nog makkelijker begaanbare) weg lopen. Maar uiteraard minder mooi om te doen. aanvankelijk nog veel door een woonwijk, gaandeweg werd de omgeving landelijker en werden ook de heuvels steeds steiler. Maar wat een storm op de open delen naarmate ik hoger kwam. Kon ik vroeger in Scheveningen zonder rugzak tegen de storm leunen, hier met rugzak, geen probleem.
In albergue Orisson werd ik ingeboekt op een zaaltje met 6 bedden. De overige bezetting een Tasmaanse, een Zweedse, een Australische schot en twee Amerikaanse mariniers. Daarna ben ik naar beneden, het bar/restaurant gedeelte gegaan. Gesprek met de naar Australië geëmigreerde Schot. Hij liep vandaag hetzelfde traject. Later sloot een Engelsman aan, die vanaf Orisson was doorgelopen, maar 3 km verder niet meer tegen de storm opkwam en dus maar terug kwam naar de albergue. Die twee Amerikanen waren “marines”, zoals ze zichzelf noemen. Retired weliswaar, maar geen “ex-marines”. Het begrip ex is in dit verband ondenkbaar zeggen ze. Er is maar één “ex-marine” en dat is Lee Harvey Oswald!! Over esprit de corps gesproken. Het diner zat ik met de teruggekeerde Brit en mijn kamergenoten. Behalve dan de Zweedse. Deze bleek eerder in de middag niet van “mijn flauwe grappen gediend, daarvoor was ze niet hier gekomen!!”. En dat allemaal als reactie op mij, toen ik haar hoedje terug zette op haar hoofd. Het hoedje viel terwijl ze haar handen vol had aan het uitpakken van haar rugzak. Alle andere kamergenoten daarbij aanwezig, waren meteen erg stil na deze uitbarsting. Ze liep kwaad de kamer uit, terloops nog vermeldend dat ze kapotmoe was. Vanzelfsprekend hebben de overige kamergenoten haar gedrag uitgebreid geanalyseerd.
Saint-Jean-Pied-de-Port - Albergue Orisson, 7,5 km
GPS: 7,6 km, 2:05 u, gem. 3,6 km