19 april

19 april
Ja, vijf jaar geleden nam ik afscheid niet alleen van het CBS, maar ik merk het nu ook weer bij mezelf, ook afscheid van een groot aantal prachtige, fijne collega's. Ik heb het vandaag tegen een lotgenoot (pelgrim en ook vijf jaar met pensioen) nog weer eens lopen vertellen. Wat heb ik een geluk gehad  om de laatste jaren die ook mooie jaren zo te mogen afsluiten. Die lotgenoot was de eerste Nederlander die ik trof. We hadden elkaar al eens gesproken en nu weer, maar wel in het Engels. Totdat  uiteindelijk de vraag kwam waar kom jij vandaan, het zal niemand verbazen dat we in onze eigen taal verder gingen, pratend en wandelend. Deze Jan drie kinderen, wat later aan begonnen, omdat hij een celibatair verleden heeft, en wat uiteraard een boeiend onderwerp werd, hij heeft een zwager van pakweg 60 jaar die de ziekte  van Huntington heeft. Hou het er maar op dat alle ins-and-outs zijn voorbij gekomen. Deze Jan spreekt Spaans en is ook mijn tolk geweest bij weer een Braziliaan, die in Curitiba woont, het ontbrak er nog maar aan dat deze  onze familie daar gekend zou hebben. Zo klein is de wereld nou ook weer niet.
Drama. Het is niet ongewoon dat er kruisjes langs de route staan ter nagedachtenis  van pelgrims die hun pelgrimage door een overlijden  daar ter plekke niet konden uitlopen. (Dit soort formuleringen worden dan daarbij gebruikt, geheel in stijl dus).  Het komt dichtbij  je als je zo iets ziet van een gebeurtenis van  dag voor dat jij daar langs loopt. Op het laatse stuk van onze route van vandaag kwamen we een kersvers duidelijk geimproviseerd kruis  tegen. Gisteren was daar een Sloweniēr overleden. Velen van ons kenden hem. Ook ik was op mijn derde dag een tijdje met hem opgelopen. Hij liep behoorlijk snel en goed, hij was uiteindelijk ons inmiddels ook een dag   vooruit. Ter geruststelling  (ook van mezelf) mijn hart doet het goed, geen enkele pijnklacht meer. En laten we maar denken dat niet veel van mijn medepelgrims zo zeker van hun hart kunnen zijn  als ik, na mijn recente stent en catheterisatie.
Nog enkele puntjes: ik was op tijd weg, hoefde de afwas niet te doen. Afgezien van een behoorlijk aantal protesterende spieren geen pijntjes of blaren. De plaats waar ik ben staat telkens rechts boven mijn blog.